Spacerkiem po Strzelnie - cz. 83 Ulica Świętego Ducha - cz. 36

Dzisiaj kontynuujemy spacerek ulicą św. Ducha. Zmierzając ku Rynkowi prawą stroną podchodzimy pod kolejną kamienicę. Jest to dom oznaczony numerem 7 (dawny policyjny nr 29), który na przełomie lat 1890/91 wystawił sam dr Jakub Cieślewicz, późniejszy pierwszy honorowy obywatel miasta. Parcelę tę poprzedzają dwa wjazdy, które stanowią drogę komunikacyjną do zaplecza dwóch parceli przy Rynku, a mianowicie z domami oznaczonymi numerami 17 i 18 oraz magazynem, który obecnie stanowi własność Piotra Płócienniczaka oraz na zaplecze dziś omawianej kamienicy. Dzieje wcześniejsze parceli, na której swój dom wystawił dr Jakub Cieślewicz nie są mi znane. Śmiem przypuszczać, iż stanowiła ona onegdaj całość z posesją nr 5, a zdaje się na to wskazywać miniaturowy, w porównaniu z sąsiednimi, rozmiar pozostałości po pierwotnej parceli, czyli domu spod „piątki”.

75 rocznica śmierci dra Jakuba Cieślewicza

Budowa okazałej i przestronnej kamienicy zakończona została w 1891 r. Tutaj też przeniósł dr Jakub Cieślewicz swoją praktykę lekarza rodzinnego ówczesnej Kasy Chorych. Wcześniej mieszkał i pracował przy tej samej ulicy pod numerem 32 (dawnym 52). Przypomnę, że doktor dzielił swą praktykę z drugim lekarzem dr Ferdynandem Gorczycą, zaś odrębnym instytucjonalnie był Szpital Powiatowy z własną obsługą lekarską i pielęgniarską. Kamienica jest budowlą piętrową nakrytą dwuspadowym dachem, niegdyś ceramicznym, a dziś pokrytym płytami eternitowymi, z użytkowym poddaszem. Elewacja frontowa domu przedstawia się dość okazale. Południowa część posiada delikatnie wysunięty pseudoryzalit. Zdobi ją asymetrycznie umieszczony nad wejściem głównym, na wysokości piętra balkon z ozdobną metalową balustradą. Całość utrzymana jest w stylu eklektycznym. Parter choć przebudowany oknami wystawowymi zachował silne boniowania. Okna pierwszego piętra zdobią piękne zwieńczenia spoczywające na pilastrach z płaskimi głowicami, a okno pseudoryzalitu dodatkowo na dwóch parach masywniejszych od poprzednich pilastrów, o formach barokowo-klasycystycznych. Prawdopodobnie jego budowniczym był Maksymilian Łowicki, wówczas wzięty i najbogatszy z polskich budowniczych w Strzelnie.

Mniej więcej z tego okresu pochodzi informacja, o której biografowie dra Cieślewicza nie wspominają. Otóż, 1 stycznia 1893 r. „Kurier Poznański“ podał informację od korespondenta gazety ze Strzelna, iż: Własność polska znów się zmniejszyła - bo oto dowiaduję się, że znów 120 morgów ziem polskiej przeszło z rąk polskich w ręce niemieckie. Sprzedał je p. dr Cieślewicz niejakiemu Neringowi po 91 talarów za mórg. Nad tym faktem należy tym bardziej ubolewać, że pan dr Cieślewicz ma niezaprzeczenie zasługi około miasta Strzelna, że niósł przed narodem oświaty pochodnię, bronił polskości, jak mógł, zwoływał wiece, nawoływał do trzymania się ziemi polskiej, do oszczędności i do pracy, a teraz oto ojcowiznę swoją sprzedał Niemcowi i to - jak tu przynajmniej sądzą - bez potrzeby. 

Wiadomość o sprzedaży natychmiast przedrukowały: dziennik warszawski „Czas“ oraz „Gazeta Polska w Chicago“. Na ile ta informacja była prawdziwa, trudno dziś ocenić. Jednakże w księgach adresowych nie znajdujemy w Strzelnie i okolicy osoby o tym nazwisku. Również w gazecie nie ukazało się sprostowanie, czyli…?

Przechodząc do dalszego opisu: Na parterze kamienicy mieściły się dwa lokale użytkowe dzierżawione przez Stanisława Muszyńskiego. Prowadził on tutaj handel delikatesami oraz restauracje - szczegóły znajdziecie w reklamie z 1910 r. Na piętrze znajdował się gabinet lekarski oraz prywatne mieszkanie doktora. Pamiętam stare zdjęcie wnętrza gabinetu, które wisiało onegdaj w jednym ze strzeleńskich mieszkań. Kiedy po latach zwróciłem się o udostępnienie tegoż, okazało się, że zostało ono przez właścicieli gdzieś zaprzepaszczone. W mej pamięci zapisał się biały piękny ozdobny piec kaflowy z licznymi stiukowymi rzeźbami. 

Dziś dom nie zatracił swej charakterystycznej sylwetki. Nieco zmieniła się, jak już wspomniałem parterowa kondygnacja, sklep obuwniczy, która zeszpecona została wielkim przeszkleniem. Na filarze pomiędzy tym sklepem, a wejściem głównym w 2005 r. została umieszczona tablica pamiątkowa przypominająca strzelnianom, że w tym domu mieszkał i pracował nasz bohater. Obecnie kamienica stanowi współwłasność Michalaków i Janowskich z Cienciska. Znajdujący się tutaj sklep obuwniczy należał przez szereg lat do sieci handlowej „CCC”. Ostatnio zmienił szyld stając się prywatnym sklepem obuwniczym. W drugiej połowie domu mieścił się sklep odzieżowy, po którym od kilku lat funkcjonuje salon telefonii komórkowej sieci „Plus”. Jeszcze w latach dziewięćdziesiątych XX w. w drzwiach korytarza znajdowało się okienko „kiosku” w którym zięć pani Michalakównej prowadził drobny handel. 

W tym miejscu przejdę do biogramu dra Jakuba Cieślewicza, by ponownie przybliżyć tę sylwetkę współczesnym.

Jakub urodził się 16 lipca 1846 r. w Strzelnie jako najmłodszy z siedmiorga dzieci mieszczanina – rolnika Józefa Cieślewicza i Marianny Augustynowicz. Matka pochodziła ze starego rodu mieszczańskiego, którego przodek został odnotowany pośród mieszkańcami Strzelna w 1773 r. Była drugą córką Błażeja (Blasiusa) i Jadwigi z Konkiewiczów. Marianna, 1833 r. poślubiła Józefa Cieślewicza, syna Franciszka zapisanego w metrykaliach jako Cieślak (zapewne jako skrót od Cieślewicz) i Kunegundy z Polewskich. Józef był starszy od małżonki o 7 lat, gdyż urodził się w 1801 r. Obojgu dopiero po 13 latach bycia w związku małżeńskim urodził się syn Jakub, późniejszy lekarz, społecznik, bojownik o polskość z naporem germanizacyjnym i Honorowy Obywatel Miasta Strzelna.

Jakub pierwsze nauki szkolne pobierał w szkole katolickiej, która mieściła się przy placu św. Wojciecha. Mając same córki, które stosunkowo dobre zawarły związki małżeńskie, rodzice Jakuba postanowili go kształcić wyżej. W wieku 10 lat w 1856 r. wysłali go do gimnazjum trzemeszeńskiego. Tam wykazał się pilnością i talentem, a kiedy pozostały mu dwa lata do ukończenia gimnazjalnej nauki, w Królestwie Polskim wybuchło powstanie styczniowe 1863 r. Młodzież trzemeszeńskiego gimnazjum gremialnie wzięła udział w przeróżnych formach niesienia pomocy braciom za kordonem, łącznie z udziałem w bitwach i potyczkach za pobliską granicą zaboru. Niespełna siedemnastoletni Jakub Cieślewicz nie wziął udziału w bezpośrednich walkach powstańczych, za to zaangażował się w niesienie pomocy walczącym braciom. W swoich późniejszych wspomnieniach pisał, że po zamknięciu gimnazjum (które nastąpiło w marcu 1863 r., i było odpowiedzią Prusaków na udział młodzieży w powstaniu)  przebywał pół roku w domu rodzicielskim i to wówczas miał sposobność przewożenia za prusko-rosyjską granicę listów i broni. Również brał udział w przeprowadzaniu ochotników do oddziałów powstańczych.

Chcąc kontynuować dalszą naukę przeniósł się do Królewskiego Gimnazjum w Inowrocławiu, które ukończył egzaminem dojrzałości dopiero w marcu 1866 r. Wiedziony wskazówkami rodziców, rozpoczął studia medyczne w Greifswaldzie (Gryfii), a ukończył w Halle. W 1870 r. zdał egzamin praktyczny i mógł wykonywać zawód lekarza, choć obronę dysertacji doktorskiej wraz ze złożeniem egzaminu lekarskiego dokonał po odbyciu służby wojskowej w Erfurcie, Kołobrzegu, Szczecinie i Bydgoszczy. Wziął również udział w wojnie francusko-pruskiej (1870-1871). Tak więc, po powrocie 31 stycznia 1872 r. obronił rozprawę doktorską na Uniwersytecie w Halle, której tematem było: Uszkodzenie płodu sprawione przez akuszera - tytuł w brzmieniu oryginalnym Verletzungen des Fötus durch den Geburtshelfer (Inaug. Dissert. Halle 1872. w 8-ce, Btr. 46.).

Rok później krakowski „Przegląd Lekarski“ streścił dysertację dra Cieślewicza. Fragment tego streszczenia brzmiał: Autor zebrał z literatury i z kliniki oraz polikliniki w Halle 40 przypadków uszkodzeń porodowych, jako to wgnieceń kości, szczelin, zgnieceń nerwów, rozdarcia mięśni, odłączenia przyrostków kostnych i złamania kości itd. Z przypadków tych zasługują na szczególną uwagę dwa spostrzeżenia rzeczywistego pęknięcia zatoki podłużnej (sinus longitudinalis). Tylko w pierwszym przypadku dziecko wydostano kleszczami i to z łatwością; w drugim przypadku poród z pierwszego położenia czaszkowego po bólach 24-godzinnych nastąpił bez pomocy sztucznej…

W biogramach dra Cieślewicza wspomina się, że w 1870 r. rozpoczął pracę w charakterze asystenta na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Halle i to, że początek pracy naukowej przerwało powołanie do służby wojskowej w armii pruskiej. Po obronie pracy doktorskiej przez kilka miesięcy pracował w szpitalach uniwersyteckich w Halle - klinice i poliklinice. Jak wspominał: 1 stycznia 1873 r. osiadłem w rodzinnym mieście i oddałem się praktyce lekarskiej.

Jego powrót zbiegł się z wybuchem epidemii cholery. Udział młodego lekarza w niesieniu pomocy opisał korespondent „Gazety Toruńskiej“: Cholera, o której w ostatnim liście pisałem, że jej nie ma jeszcze w mieście naszym, zdaje się, czekała tylko na ukończenie lekcji tańca udzielanych przez p. Lipińskiego; po ostatnim bowiem balu (na którym bawiliśmy się do godz. 5 rano) nastąpił pierwszy wypadek, tj. dnia 25 sierpnia i od tej chwili zaczyna się wzmagać, lecz nie było więcej, jak 4 ofiary dziennie, co przypisać należy zawiązanej komisji cholerycznej pod przewodnictwem pana burmistrza (Neumann - M.P.), który z głównym członkiem tejże komisji p. Stammem sam chodzi do każdego dotkniętego epidemią i udziela  stosownych lekarstw, które nosi przy sobie. Nadto nie możemy zamilczeć o tutejszym lekarzu p. Cieślewiczu, który będąc z natury sam słabowity, bynajmniej nie oszczędza siebie, lecz spieszy w każdej chwili z pomocą; i dlatego też wiele rodzin dzięki mu składa za uratowanie drogich im osób. Łącznie w dniach od 17 sierpnia do 11 listopada 1873 r. w wyniku epidemii zmarło w obrębie parafii Strzelno 288 osób. Ofiarność i zaangażowanie sprawiły, że niektóre miejscowości stawiły czoła epidemii i obyło się w nich bez ofiar śmiertelnych. Doceniły pracę młodego lekarza miejscowe władze, które skierowały na jego ręce okolicznościowy list pochwalny.

Stoj.od lew. dr M.Nickelman, W. Szuda, Wesołowski, ks. B. Jaśkowski, Fr Wegner, I Świątkiewicz, NN. Siedzą od lew. ks. R. Sołtysiński, W. Petkowski, dr Cieślewicz, ks. prał. W Woliński, ks. L Kittel, ks. St. Kubski, NN, dr. Z. Zakrzewski. 

Siedzą od lew. ks. R. Sołtysiński, W. Petkowski, dr Cieślewicz.

Już od samego początku wytężonej pracy zawodowej dr Jakub oddawał się wielowątkowej pracy społecznej, którą możemy zawrzeć w hasłach pozytywizmu: pracy u podstaw i pracy organicznej. Podczas Walnego Zebrania Towarzystwa Oświaty Ludowej na powiat inowrocławski w 1874 r. prezes okręgowy dr Tadeusz Trzciński z Popowa tak powiedział o nim: Z mianowanych przez siebie na cały powiat dziesięciu obwodowych, jedyny tylko p. dr Cieślewicz ze Strzelna z obowiązku swego należycie się wywiązał, zbierał bowiem gorliwie składki i zaabonował 23 egzemplarze pism ludowych, w celu rozdawania ich włościanom. 

W 1873 r. podczas nadzwyczajnego Walnego Zebrania Towarzystwa Pożyczkowego, którego jedynym celem było przeistoczenie Towarzystwa w spółkę rejestrową, czyli tzw. spółkę zapisaną, dr Cieślewicz został wybrany dyrektorem tej nowej spółki, czyli Banku Ludowego w Strzelnie. Zaś od 1876 r. przez blisko pół wieku wybieranym był radnym Rady Miasta Strzelna. Tutaj jego aktywność przejawiała się na wielu odcinkach, szczególnie często występował w obronie interesów polskich, w tym szczególnie w obronie języka polskiego. Jak pokazały kolejne lata, nie było polskiej organizacji, w władzach których nie zasiadywałby, lub nie utworzył jej dr Jakub Cieślewicz. Również prym wiódł w życiu parafii strzeleńskiej, wspierając w działaniach inne parafie i proboszczów.

Dr Cieślewicz na kuracji w Sopocie.

Z chwilą powstania w 1880 r. Towarzystwa Czytelni Ludowych natychmiast włączył się w nurt oświatowego działania. Doprowadził z chwilą powstania powiatu strzeleńskiego do powołania do życia w 1887 r. pierwszej polskiej gazety, która redagowana i wydawana był w Strzelnie. Była to gazeta regionalna i nosiła znamienny tytuł „Nadgoplanin”. Było to bezpartyjne pismo, które ukazywało się trzy razy w tygodniu. Posiadało również dodatki dla matek i dzieci. Niesiony ideami pracy organicznej był tym, który inspirował założenie wielu polskich organizacji, których zadaniem było wspieranie żywiołu polskiego. To on rzucił hasło utworzenia: Towarzystwa Przemysłowców, Kółka Rolniczego, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego, spółek gospodarczych, jak „Rolnika” we współpracy z ks. Ignacym Prądzyńskim i ks. Piotrem Wawrzyniakiem.

Jego aktywność polityczna przejawiała się w udziale w zarządzaniu miastem poprzez bycie członkiem Magistratu, nadto w Powiatowym Komitecie Wyborczym, w Wydziale Powiatowym oraz przez 15 lat w Sejmiku Prowincjonalnym. Ponad regionalne działania doktora Cieślewicza to udział w Sejmikach Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, w których reprezentował miejscowy Bank Ludowy i „Rolnika”.

13 czerwca 1922 zjazd absolwentów Gimnazjum w Trzemesznie. Pierwszy od lewej siedzi dr J. Cieślewicz - były uczeń z kolegami z rocznika powstańczego.

Jako deputowany Sejmiku Prowincjonalnego, 8 listopada 1889 r. został wybrany - obok barona Hugona Willamowitza z Markowic - do dziewięcioosobowego Wydziału Prowincjonalnego. Funkcję tę pełnił do 1891 r. Był członkiem komisji, w której kompetencji znajdował się zarząd nad szpitalami, domami poprawy i nad instytucjami dobroczynnymi. Obok niego w komisji tej zasiadali: Stanisław Stablewski (przewodniczący), ks. Ferdynand Radziwiłł i Müntzberg.

Wielką rolę odgrywał w miejscowym dozorze kościelnym, wspomagając w remontach zabytkowych budowli poklasztornych miejscowych proboszczów. Sam własnym sumptem dokonywał konserwacji znaczących dzieł sztuki sakralnej. Po wielokroć uczestniczył w komitetach pomocowych, których celem było wspieranie i organizowanie różnych akcji charytatywnych. Brał udział w wiecach w obronie języka polskiego, zarówno na szczeblu lokalnym, jak i prowincjonalnym. Postawa i działalność doktora Cieślewicza sprawiła, że cieszył się on ogromnym autorytetem wśród miejscowej ludności. Był znanym w całym regionie pogranicza kujawsko-wielkopolskiego, a miejscowi Niemcy określali go mianem „dyktatora Strzelna”.

Z chwilą wybuchu powstania wielkopolskiego włączył się w niesienie pomocy rannym powstańcom. Tuż na linii walk uruchomił w jednym z domów przy ówczesnej ulicy Młyńskiej punkt medyczny, w którym opatrywał rannych i kwalifikował ich do dalszej opieki medycznej w pobliskim szpitalu. Zaraz też po wyzwoleniu Strzelna podjął się pracy na rzecz przejęcia władzy po byłych zaborcach. 23 marca 1919 r. został ponownie wybrany radnym Rady Miejskiej i członkiem Magistratu. W okresie międzywojennym był przewodniczącym Rady Miejskiej. Nadal piastował liczne funkcje w radach nadzorczych „Rolnika” i Banku Ludowego. Obok nich był honorowym członkiem licznych organizacji społecznych, będąc ciągle autorytetem dla strzelnian. 

Rada Nadzorcza, Zarząd i członkowie Banku Ludowego w Strzelnie - 1930 r.

 W opracowanych dotychczas biogramach dra Cieślewicza nie uszczegółowiono tematu nadania lekarzowi tytułu Honorowego Obywatela Miasta Strzelna. W jednym z biogramów znajdujemy datę roczną 1922. No niestety jest to data błędna. Jak odnotowano w „Dzienniku Kujawskim“: (…) 4 stycznia 1925 r. sędziwy Jubilat dr med. Jakub Cieślewicz z racji 50-letniej swej pracy w Radzie Miejskiej miasta Strzelna otrzymał z rąk burmistrza p. Tadeusza Buszy na uroczystym posiedzeniu Rady Miejskiej dyplom honorowy miasta Strzelna. Zatem, mamy precyzyjnie sformułowaną datę i ją należy uznać za tą właściwą. Dodać wypada, że poza tym tytułem dr Jakub Cieślewicz za całokształt zasług oddanych naszej małej ojczyźnie odznaczony został również: Orderem Odrodzenia Polski - Polonia Restituta, Krzyżem Walecznych, orderem papieskim „Pro Ecclesia et Pontifice” oraz Odznaką Honorowa Związku Powstańców i Byłych Żołnierzy.

Jubileusz 60-lecia pracy zawodowej, jaki obchodził w 1930 r. był okazją do uhonorowania jubilata różnymi zaszczytami. Jego macierzysta uczelnia, Uniwersytet w Halle odnowił doktorowi Jakubowi Cieślewiczowi Dyplom Doktora Wszech Nauk Lekarskich, który  został mu uroczyście wręczony na Uniwersytecie Poznańskim. Wówczas to prasa rozpisała się o nadaniu doktorowi doktoratu honorowego, który tak faktycznie był owym tytułem z Halle. To wydarzenie jubileuszowe było niezmiernie wysokiej rangi w całym okresie międzywojnia dla miasta Strzelna. Obchodzono je ze wszech miar uroczyście. W dniu kulminacyjnym 29 lipca 1930 r. miasto przybrało odświętne barwy. Na uroczystej sesji Rady Miejskiej dokonano odsłonięcia portretu Jubilata. W posiedzeniu brał udział biskup Antoni Laubitz i kwiat strzeleńskiej społeczności.

Pogrzeb dra Jakuba Cieślewicza

Uroczystość ta była końcowym akordem jego pracowitego i ofiarnego życia, które w całości poświęcił miastu, okolicy i ich mieszkańcom. Warto wspomnieć, że 22 lipca 1930 r. padła propozycja ze strony Magistratu o przemianowanie ulicy Młyńskiej na ul. Radcy Doktora Medycyny Jakuba Cieślewicza. Niestety, projekt ten upadł. Inną ciekawostką jest to, iż Cieślewicz nie założył rodziny, gdyż pozostał wierny do końca swoich dni miłości swego życia, młodej wybranki serca, która niestety zmarła, a swe uczucia przelał na rodzinę, otaczając opieką siostry i ich dzieci. Dr Jakub Cieślewicz zmarł 20 sierpnia 1930 r. w Strzelnie. Jego pogrzeb był wielką manifestacją miejscowego społeczeństwa. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Kolejowej, tuż obok swego przyjaciela i druha w pracy społecznej dra Ferdynanda Gorczycy.

Tak tą ostatnią drogę opisano w prasie regionalnej:

W poniedziałek ubiegły śmiało powiedzieć możemy, całe Strzelno oddało ostatnią przysługę swemu obywatelowi honorowemu i wielkiemu działaczowi narodowemu, zarazem jubilatowi i weteranowi lekarzy wielkopolskich, śp. dr. med. Jakubowi Cieślewiczowi.

Po wprowadzeniu trumny ze zwłokami śp. Zmarłego do kościoła parafialnego, co nastąpiło już w niedzielę po południu, rozpoczęły się w poniedziałek rano o godz. 9:00 wigilie. Następnie ks. proboszcz Jaśkowski z Inowrocławia odprawił mszę żałobną z asystą, poczym na ambonę wszedł ks. prałat Czechowski, sławiąc w pięknym przemówieniu żałobnym wszystkie zalety i dobre uczynki śp. Zmarłego, tego mistrza życia narodowego, który całe jestestwo swoje i w ogóle cel żywota swego poświęcił dla dobra cierpiącej ludzkości, był lubiany i ceniony przez wszystkich, w wysokiej mierze przyczynił się do ugruntowania polskiego stanu posiadania na ziemi kujawskiej, nie wspominając o ogromie jego pracy społecznej, w której dał się poznać jako jeden z najbardziej zasłużonych szermierzy idei polskiej na ziemi kujawskiej.

Wierni parafianie którzy po brzegi wypełnili prastarą farę strzeleńską, wysłuchali przemówienia duszpasterza swego w wielkim skupieniu.

Następnie ruszył z fary na cmentarz ogromny kondukt żałobny, prowadzony przez ks. prałata Czechowskiego w asyście jedenastu księży.

Trumnę na karawan wniosła strzeleńska młodzież akademicka. Pochód żałobny otwierało kilkanaście sztandarów otulonych kirem, następnie zauważyliśmy niesiona na poduszkach ordery śp. Zmarłego, a więc „Pro Ecclesia et Pontifice“ oraz „Polonia Restituta“, dalej postępowali przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, jak starosta Baranowski, burmistrz Radomski, Magistrat i Rada Miejska in corpore, dr Juliusz Trzciński wraz z licznym ziemiaństwem okolicznym, cały świat lekarski Kujaw Zachodnich i Wielkopolski, liczne delegacje zrzeszeń społecznych miasta Strzelna, Kółko Rolnicze oraz niezliczone tłumy ludności.

Związek Lekarzy Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Kujawski reprezentował były prezydent Inowrocławia p. dr Krzymiński, a Stowarzyszenie Lekarzy Zdrojowych p. dr Bydałek.

Nad świeżo usypanym grobem śp. Zmarłego odśpiewano „W mogile ciemnej śpij na wieki“ i złożono kilkanaście wieńców, poczym długo jeszcze modlono się nad zwłokami tego wielkiego Polaka i Patrioty.

Stary pomnik nagrobny z fundacji Oddziału PTTK w Strzelnie

W Strzelnie pamięć o wielkim mieszkańcu jest ciągle żywa i przypominana. W 1980 r. jego imieniem został nazwany strzeleński Hufiec Związku Harcerstwa Polskiego. Imię dra Jakuba Cieślewicza nosi jedna z ulic, przy której znajduje się siedziba Urzędu Miejskiego i Banku Spółdzielczego, będącego kontynuatorem Banku Ludowego. Jest on również Patronem Ośrodka Szkolno Wychowawczego przy ul. Parkowej w Strzelnie. Została wydana broszura autorstwa Henryka Łady poświęcona Doktorowi oraz przewodnik po wystawie z biogramem autorstwa Rafała Budnego Dr med. Jakub Cieślewicz i jego epoka - w 75 rocznicę śmierci. W 2005 r. w 75 rocznicę śmierci dra Jakuba Cieślewicza zorganizowano w Strzelnie pod auspicjami TMMS wielkie uroczystości. Otwarto wielką wystawę poświęconą Honorowemu Obywatelowi, w której uczestniczył ówczesny wojewoda kujawsko-pomorski Romuald Kosieniak, odsłonięto tablicę pamiątkową na domu, w którym mieszkał, a którą poświęcił biskup Bogdan Wojtuś oraz wystawiono nowy granitowy pomnik nagrobny w miejscu jego pochówku.

W tym roku przypada 90. rocznicę śmierci Wielkiego Strzelnianina. Choć czas pandemii koronawirusa nie sprzyja uroczystościom, to chociażby skromnie, bez tłumów sprawić, by na salę obrad Rady Miejskiej w Strzelnie powrócił portret dra Jakuba Cieślewicza, zawieszony 90 lat temu i wiszący do 1939 r., do czasu zajęcia Strzelna przez okupanta niemieckiego.

Fotografie współczesne: Heliodor Ruciński